See a Problem?
Thanks for telling us about the problem.
Friend Reviews
Community Reviews
"பாதைகள் என்று எதுவுமில்லை. உன் காலடிச் சுவடே உன் பாதையை உருவாக்குகிறது"
This is more a debate than a story, a conflict of idealogies in the meaning of truth in literature. Of course it is not done openly but through a modernist fiction.
We have a malayalam author JJ on whose death an author who is
What is a book and it's words meant to do? What does departing from convention mean? In the words of the author - there are no such things as paths. Where your footsteps tread on you create a new path."பாதைகள் என்று எதுவுமில்லை. உன் காலடிச் சுவடே உன் பாதையை உருவாக்குகிறது"
This is more a debate than a story, a conflict of idealogies in the meaning of truth in literature. Of course it is not done openly but through a modernist fiction.
We have a malayalam author JJ on whose death an author who is also his fan tries to put together his ideas. The first half of the book is about people in JJ's life and anecdotes that explain the person and his ideas. Through the various characters including the author's own dad and sister - he places multiple ideas.
It is as if we have a ventriliquist dummy in JJ. The second half is the journal entries of JJ - a melange of ideas. Some beautiful, some incisive and some that enlighten.
It also features all the major writers of the time like Camus (there are 9 different ways we pronounce his name in India it seems), Dostoyevsky, Borgues and others. Referencing their writing in context of, among other things, not appreciating the Indian writers and writing.
"காஃப்கா என்கிறோம். சிமோன் த பூவா என்கிறோம். போர்ஹே என்கிறோம். குட்டிக்கிருஷ்ண மாராரைத் தெரியாது என்கிறோம். கோபாலகிருஷ்ண அடிகாவைத் தெரியாது என்கிறோம். எப்படி இருக்கிறது கதை?"
"வர்ணத்தை வீசிவிட்ட ஓவியன் இங்கு வார்த்தைகளால் வரைகிறான்."
"ஒவ்வொன்றையுமே நன்றாகப் பார்க்க அது அதற்கான இடைவெளிகள் வேண்டும். சில சமயம் காலத்தின் இடைவெளி. சில சமயம் தூரத்தின் இடைவெளி."
"நீ ஏற்கலாம். அல்லது மறுக்கலாம். அது உன் பார்வையைப் பொறுத்தது. சரியைச் சொல்வது அல்ல, என் மனம் சரியென்று நம்புவதைச் சொல்லிவிடுவது. இதுதான் எழுத்தின் அடிப்படை."
Thoroughly enjoyed it. Hopefully will re-read this again some years later!
...more
ഇതിനു വിപരീതമായി, ആശയാനുവർത്തികളായ നോവലുകളുണ്ട് (noveI of ideas). ഇവയിൽ കഥാപാത്രങ്ങളെക്കാൾ പ്രാധാന്യം അവർ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ആശയങ്ങൾക്കാണ്. അനുവാചകന് ഒരു തത്ത്വശ്ശാസ്ത്ര ഗ്രന്ഥം വായിച്ച പ്രതീതി കിട്ടും
ഒട്ടുമിക്ക നോവലുകളും മനുഷ്യകഥാനുഗായികളാണ്. അവ വ്യക്തികളുടെ ജീവിതങ്ങളേയും, അവയിലെ സങ്കടങ്ങളേയും സന്തോഷങ്ങളേയും സന്ദേഹങ്ങളേയും ചുറ്റിപ്പറ്റി നീങ്ങുന്നു. ഗ്രന്ഥകർത്താവിന്റെ ആശയങ്ങൾ പലപ്പോഴും കഥയുടെ അടിയൊഴുക്കായി പ്രവർത്തിക്കാറുണ്ടെങ്കിലും, മുൻതൂക്കം വികാരങ്ങൾക്കും ജീവിത സമസ്യകൾക്കും തന്നെയായിരിക്കും.ഇതിനു വിപരീതമായി, ആശയാനുവർത്തികളായ നോവലുകളുണ്ട് (noveI of ideas). ഇവയിൽ കഥാപാത്രങ്ങളെക്കാൾ പ്രാധാന്യം അവർ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ആശയങ്ങൾക്കാണ്. അനുവാചകന് ഒരു തത്ത്വശ്ശാസ്ത്ര ഗ്രന്ഥം വായിച്ച പ്രതീതി കിട്ടും, ഈ ജനുസ്സിലൊരെണ്ണം വായിച്ചു തീർക്കുമ്പോൾ. എന്നാൽ അവിദഗ്ദ്ധമായ കരങ്ങളിൽ novel of ideas വെറും വാചാടോപമായി മാറുന്നതും കാണാം.
പ്രശസ്ത തമിഴ് കവിയും നോവലിസ്റ്റുമായ സുന്ദരരാമസ്വാമിയുടെ "ജേ. ജേ: ചില കുറിപ്പുകൾ" ആശയങ്ങളുടെ നോവലാണ്. എഴുത്തുകാരുടെ ലോകത്ത് കൂട്ടം തെറ്റി മേയുന്ന, മലയാളി എഴുത്തുകാരനായ "ജെ. ജെ" എന്ന ജോസഫ് ജെയിംസിനേയും അയാളുടെ ആരാധകനായ തമിഴ് എഴുത്തുകാരൻ ബാലുവിനേയും ചുറ്റിപ്പറ്റി നീങ്ങുന്ന ഈ കഥ സാഹിത്യം ആത്യന്തികമായി എന്താണ് സർഗ്ഗസൃഷ്ടി എന്ന കാതലായ പ്രശ്നത്തിലേക്കു വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു.
രണ്ടു ഭാഗങ്ങളായാണ് ഈ നോവൽ രചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ആദ്യഭാഗത്ത് ജോസഫ് ജെയിംസിനെക്കുറിച്ചുള്ള ആഖ്യാതാവിന്റെ അനുഭവങ്ങളും, അയാളുടെ ജീവിതത്തിൽ പ്രാധാന്യം നേടിയ മറ്റു വ്യക്തികളുടെ ഓർമ്മകളും: രണ്ടാം ഭാഗത്തിൽ, ജെ. ജെ യുടെ തന്നെ ഡയറിയിൽ നിന്നും തിരഞ്ഞെടുത്ത കുറിപ്പുകൾ. ഒരു യഥാർത്ഥ എഴുത്തുകാരന്റെ ജീവചരിത്രമെന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുമാറ് എഴുതിയ ഈ പുസ്തകത്തിൽ, ജെ. ജെ യുടെ പ്രധാന കൃതികളും അനുബന്ധമായി ചേർത്തിട്ടുണ്ട്.
നോവൽ തുടങ്ങുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്:
ജോസഫ് ജെയിംസ് 1960 ജനുവരി 5-ാം തിയതി 39 -ാമത്തെ വയസ്സിൽ മരിച്ചു. ആൽബർട്ട് കമ്യു അപകടത്തിൽ മരണപ്പെട്ടതിന്റെ പിറ്റേന്ന്.ഗ്രന്ഥകർത്താവ് ആരംഭത്തിൽത്തന്നെ തന്റെ കഥാപാത്രത്തെ കൃത്യമായി കാലത്തിൽ ബന്ധിക്കുന്നു. കാല്‌പനികതയുടെ അവസാനം: ആധുനികതയുടെ ആരംഭം. ഇത് ഒന്നുകൂടി അരക്കിട്ടുറപ്പിക്കാൻ തമിഴിലെ ഏതാണ്ട് അരഡസൻ എഴുത്തുകാരുടെ പേരുകൾ കൂടി ഉദ്ധരിക്കുന്നുണ്ട് ശ്രീ രാമസ്വാമി.
ഈ കഥ നമ്മളോടു പറയുന്നത് രോഗിയായ ബാലുവാണ്. അയാൾ ജെ. ജെ എന്ന ധിക്കാരിയുടെ സാഹിത്യവുമായി പ്രണയത്തിലാണ്: ഇതുപോലുള്ള എഴുത്തുകാർ എന്തുകൊണ്ടു തമിഴിലുണ്ടാകുന്നില്ല എന്നു വേവലാതിപ്പെടുന്നവനാണ്. എന്നാൽ തന്റെ ആരാധനാപാത്രത്തെ ഒരിക്കൽ ഒരുനോക്കു കാണാനും, ഒന്നിടപഴകാനും മാത്രമേ ബാലുവിനു കഴിയുന്നുള്ളൂ: കോട്ടയത്തെ ഒരു സാഹിത്യ സമ്മേളനത്തിൽ വച്ച്. രണ്ടാമതൊരു അവസരം ഒത്തുവരുമ്പോഴേക്കും മരണം ജെ. ജെ യെ അപഹരിക്കുന്നു.
ജെ. ജെ യുടെ സുഹൃത്തുക്കളുമായി ബാലു നടത്തുന്ന കൂടിക്കാഴ്ചകളിൽ നിന്നാണ് പിന്നെ അയാളെക്കുറിച്ചുള്ള ചിത്രം ഉരുത്തിരിയുന്നത്. ജെ. ജെ മുൻപേ പറന്ന പക്ഷിയാണ്. ബാലുവിന്റെ വാക്യങ്ങളിൽ:
ഉണ്മയെ അന്വേഷിച്ചു പോകുന്നവന് ദു:ഖം തന്നെയാണ് സമ്മാനമായി എപ്പോഴും ലഭിച്ചിട്ടുള്ളത്. അവഗണനകൾ, ഇച്ഛാഭംഗങ്ങൾ, ആട്ടിത്തുരത്തലുകൾ, അവമാനപ്പെടുത്തലുകൾ ഇവ ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കുമ്പോൾ - എത്ര വേദനയാകട്ടെ - എത്ര സങ്കടമാകട്ടെ - ചില പറവകൾ സൂര്യനു നേരെ പറക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി എന്തു പറയാൻ? രാപ്പകൽ ഒഴിവില്ലാതെ, ഇളവില്ലാതെ അവ പറന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. മുമ്പേ പോയ പറവകൾ കരിഞ്ഞു വീഴുന്നത് കണ്ണാൽ കണ്ടിട്ടും കൂടുതൽ വേഗത്തിൽ പറക്കുന്നു. പറക്കലേ കരിയുന്നതിനാണ് എന്ന അനുഭൂതിയിൽ ചിറകടിക്കുന്നു. കരിഞ്ഞ ഉടലുകൾ മണ്ണിൽ വന്നുവീഴുമ്പോൾ പുരപ്പുറത്തെ കോഴികൾ ചിരിച്ചേക്കും. കാക്കകൾ ചിരിച്ചേക്കും. തെല്ല് ക്രൂരമായ കൊടുമയായ ചിരിതന്നെ. അവയുടെ മുന്നിൽവച്ച് അപ്പോഴും സൂര്യനെനോക്കി പറക്കാൻ പുറപ്പെടുന്ന പറവകളുടെ ചിറകടിതന്നെയാണ് ആ ചിരികൾക്കുള്ള ഉത്തരം.സാഹിത്യലോകത്തെ നാട്യങ്ങളേയും പൊള്ളത്തരങ്ങളേയും ഉൾക്കൊള്ളാൻ കഴിയാത്ത സത്യസന്ധമായ സർഗ്ഗാത്മകതയാണ് ജെ. ജെ യുടെ ശത്രു. അയാളുടെ കഴിവുകളെ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ അംഗീകരിക്കുമ്പോഴും ഈ ഉണ്മയുടെ വെള്ളിവെളിച്ചത്തെ ഒരുപോലെ ഭയക്കുന്നുണ്ട് കാല്പനിക കഥാകാരനായ തൃശ്ശൂർ ഗോപാലൻ നായരും, പുരോഗമന സാഹിത്യകാരനായ മുല്ലക്കൽ മാധവൻ നായരും.
ഒടുവിൽ ജെ. ജെ പങ്കെടുക്കേണ്ടിയിരുന്ന ചെന്നൈയിലെ ഒരു സമ്മേളനത്തിൽ ബാലു എത്തിച്ചേരുമ്പോൾ അയാൾ കരൾവീക്കം മൂലം അത്യാസന്നനിലയിൽ കിടപ്പിലാണെന്നു മനസ്സിലാക്കുന്നു: അതേ സമ്മേളനത്തിൽ വച്ചു തന്നെ, തലേന്നും പിറ്റേന്നുമായി, കമ്യുവിന്റേയും ജെ. ജെ യുടേയും മരണവാർത്തയെത്തുന്നു. ബാലുവിന്റെ നിർബ്ബന്ധത്താൽ ജെ. ജെ യെക്കുറിച്ച് സമ്മേളനം അനുശോചനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നു: എന്നാൽ അത് പറയുന്നതോ, അയാളെക്കുറിച്ച് യാതൊരു വിവരവുമില്ലാത്ത തമിഴ് കഥാകൃത്ത് "ശിട്ടുക്കുരുവി" എന്ന രാധാഭാസ്കരൻ! തനിക്ക് പരിചയമുള്ള പത്രത്തിൽ ജെ. ജെ യെപ്പറ്റി ഒരു കുറിപ്പിടാനുള്ള ബാലുവിന്റെ ശ്രമം ''ജേ. ജേ" എന്നത് "ചേ. ചേ" എന്ന് തമിഴ് രീതിയിലെഴുതണമെന്ന പത്രാധിപരുടെ കടുംപിടുത്തം മൂലം അലസിപ്പോകുന്നതോടെ തമിഴിൽ തന്റെ ആരാധനാമൂർത്തിയെ പരിചയപ്പെടുത്താനുള്ള അയാളുടെ ശ്രമങ്ങൾ തൽക്കാലം അവസാനിക്കയാണ്. പിന്നെ ബാക്കിയാവുന്നതാണീ പുസ്തകം.
* * *
സാധാരണ ആഖ്യായികകൾ പോലെ അലസ വായനയ്ക്കുതകുന്ന ഒരു പുസ്തകമല്ലിത്. ജെ. ജെ യിലൂടെ ഗ്രന്ഥകാരൻ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നത് അസ്തിത്വത്തിന്റെ തീവ്രദു:ഖത്തിൽ വേവുന്ന, പ്രവാചക തുല്യനായ ഒരു കഥാപാത്രത്തെയാണ്. (അയാളുടെ ആശാരിപ്പണിയും മീൻപിടുത്തവും ക്രിസ്തുവിലേക്കുള്ള നേരിട്ടുള്ള സൂചകങ്ങളാണ്.) ആ കണ്ണുകളിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ ലോകം പലപ്പോഴും ഒരസംബന്ധനാടകമാകുന്നു. മലയാള-തമിഴ് സാഹിത്യലോകത്തെ കപടക്കസർത്തുകൾ കോമാളിക്കളികളാകുന്നു (ചിരിക്കാൻ ഒരുപാടു വകയുണ്ട്, ഈ നോവലിൽ). എന്നാൽ ഈ അർത്ഥശൂന്യതയിലും എവിടെയോ ഒരു നിഷ്കളങ്കതയുടെ കണ്ണുനീർത്തുള്ളി തുളുമ്പി നിൽക്കുന്നു.
അതിഗംഭീരമായ രചന - ആറ്റൂർ രവിവർമ്മയുടെ വിവർത്തനവും ഏറെ ഹൃദ്യം.
...more
This is a bit weird book. Sometimes reading about the circumstances that made the author write a book helps in understanding the book better. I learned that JJ was not a real person. Since I knew it, whenever I read about author's proclamation of being die-hard fan of JJ, I felt a litt
Yet another one of a kind book. Though I started reading this book in January 2019 after getting this book as Santa gift, and thoroughly enjoyed reading it, for some reason I was unable to pickup until this month.This is a bit weird book. Sometimes reading about the circumstances that made the author write a book helps in understanding the book better. I learned that JJ was not a real person. Since I knew it, whenever I read about author's proclamation of being die-hard fan of JJ, I felt a little unrealistic/fake.
However, the concept and the execution of the book hooked me. It discuss about the authors, their ideologies, their perceptions of how a writing should be, the hypocrisies of some authors, etc. Also, the second part of the book is excerpts from JJ's diary. This is where my conflict is. Knowing there is no such person, these jottings are essentially the author's own point of view. Though I like JJ's aka author's ideology, the conflict just prevented me from enjoying it in full.
...more
இந்த தொடர்கதைகள் ஏற்படுத்திய அறிவுத் தேக்கநிலையில், 1981ல் இப்புதினம் வெளி வந்தபோ
தமிழ் இலக்கியத்தில் classic புதினங்களைப் புரட்டினால், அவை பெரும்பாலும் உயர்சாதியினரின் குடும்பக்கதைகளாகவோ அல்லது பத்திரிக்கைகளில் வந்த தொடர்கதைகளாகவோ தான் இருக்கின்றன (அரிதான விதிவிலக்குகள் உண்டு). பொழுதுபோக்கிற்கு ஏற்றவையாக இவை இருந்தாலும், புதினம் என்று அழைக்கப்படுவதற்கான கூறுகளும் புதினங்கள் ஏற்படுத்தும் நிறைவும் இக்கதைகளில் இல்லை. அக்கூறுகளுக்கு உட்படும் புதினங்கள் பெரும்பாலும் 90களின் ஆரம்பத்தில் வரத்தொடங்கின.இந்த தொடர்கதைகள் ஏற்படுத்திய அறிவுத் தேக்கநிலையில், 1981ல் இப்புதினம் வெளி வந்தபோது ஓர் புதுமை மிளிறும் முக்கியமான படைப்பாகக் கொண்டாடப்பட்டிருக்க வேண்டும். நவீனத் தமிழ் இலக்கியத்தின் முதல் ஒழுங்கான புதினம் இதுவா? தெரியவில்லை. ஆனால், புளியமரத்தின் கதையில் நெருடிய தொடர்கதைத்தன்மை ஜேஜேவில் இல்லாதிருப்பது ஆசுவாசமளிக்கிறது.
ஜேஜேவின் இறந்த நாள் தொட்டுத் தொடங்கும் கதை இரு பாகங்கள் கொண்டது. முதல் பாகம், ஜேஜேவின் எழுத்தால் தீவிரமாகக் கவரப்பட்ட பாலு எனும் இளம் எழுத்தாளன் ஜேஜேவின் வாழ்வைப் பற்றியும் அவன் இயங்கிய சூழலைப் பற்றியும் அவனின் தத்துவங்களைப் பற்றியும் எழுதும் குறிப்புகள். ஜேஜேவைப் பற்றி மட்டும் அல்லாது, தமிழ் இலக்கியச்சூழல் பற்றியும் பாலுவின் வாழ்க்கையைப் பற்றியும் குறிப்புகள் இடம்பெறுகிறது. இரண்டாம் பகுதி, ஜேஜேவின் நாட்குறிப்புகள்.
குறிப்புகளின் மூலம் ஜேஜேவின் மொத்த வாழ்வையும் கலையையும் உணர்த்த முற்பட்ட இப்புதினத்தின் நோக்கம் மிகவும் கவர்ச்சியானது. இந்தியாவில் பிறமொழி இலக்கியப் பரிச்சயத்தின் முக்கியத்துவமும் தமிழ் மற்றும் மலையாள இலக்கிய உலகங்களின் நிலைகள் பற்றிய விவாதங்களும் நிறைந்துள்ளது. எதிர்பாராத அளவு நகைச்சுவையும் உண்டு.
முதல் 50 பக்கங்கள் உற்சாகமாகத் தொடங்கினாலும், சிறிது சிறிதாக இக்கதையில் நான் ஆர்வமிழந்தேன். குறிப்பாக, இரண்டாம் பாகத்தில். தத்துவம் தத்துவம் தத்துவம் என்று வியாக்கியானங்கள் சிதறிக் கிடக்கும் இப்புதினம் தன் தத்துவ பாரத்திற்கு ஈடுகொடுக்கப் போதுமான ஈரம் இல்லாமல் தன் அழுத்தத்திற்கே இரையாகிறது.
ஜேஜேவின் வாழ்வில் அவனுடைய முழுமுதற் தேடல் "உண்மை"யைப் பற்றி. இவ்வாறு உண்மையைத் தேடி அறிவதற்கு அவன் பல தத்துவ நூல்களின் உதவியை நாடுகிறான். மேலோட்டமாக சில சுவாரஸ்யமான விவாதங்களை முன்வைக்கிறான். சமூகத்தைப் பற்றி வளவளவென போய்க்கொண்டே இருக்கிறான். இவ்வாறான இவன் தேடலில் மேற்கத்திய சிந்தனைகளை உச்சமாகக் கருதி விவாதிக்காமல் அவன் ஏற்றுக்கொள்வது மிகப்பெரும் நெருடல். மனித சமூகம், குறிப்பாக இந்திய சமூகம் குறித்த சிந்தனைகளில் ஆழ்ந்திருப்பவனுக்கு, அச்சமூகத்தின் ஒற்றை மாபெரும் பிரச்சனையான சாதியைப் பற்றி ஒரு கருத்தும் எழாதது அவன் மொத்த அறிவாளித்தனத்தையும் கேள்விக்குள்ளாக்குகிறது. சாதி மட்டுமல்லாமல், ஆண்−பெண் ஏற்றத்தாழ்வும் அவனுக்குப் பெரிதாகப் படவில்லை. ஆணாதிக்கத்தையும் ஏற்றத்தாழ்வால் இயங்கும் ஒரு சமூகத்தையும் ஒரு அசைக்கமுடியா உண்மையாக ஏற்றுக் கொண்டு அவற்றின் மீது ஒரு கேள்வியைக் கூட தொடுக்காது, மனித மனத்தின் ஆழம், உயர்ந்த உண்மை அது இது எனப் பிதற்றுபவனை நாம் ஏன் ஒரு பொருட்டாகக் கொள்ள வேண்டும்? இக்கதையில் வரும் எவரும் தங்கள் சாதியின் மூலம் அடைந்திருக்கும் உயர்ந்த சமூக அந்தஸ்தை ஒரு போதும் ஒத்துக்கொள்ளாமல், சாதி எனும் ஒன்று இருப்பதைப் பற்றிய சிறிய அளவு ஞானம் கூட இல்லாமல் இயங்கிக்கொண்டிருப்பது அசட்டுத்தனமாக உள்ளது.
பாலு தன்னை ஜேஜேவின் பிரதியாக எண்ணி அவன் எழுத்தின் மீதும் வாழ்க்கையின் மீதும் கொள்ளும் பரவசம் மிகவும் சுவாரஸ்யமானது. ஆனால் இந்த உறவு வளர்ச்சி பெறாமல் பாதி வெந்த நிலையிலேயே நின்று விடுகிறது.
முதற்பகுதியில் ஜேஜேவைப் பற்றி எழுப்பப்படும் பிரம்மாண்டமான பிம்பம், இரண்டாம் பகுதியில் அவன் நாட்குறிப்பைப் படிக்கும் போது நொறுங்குகிறது.
அதன் தட்டையான சிறப்பற்ற நிலை பெரும் ஏமாற்றத்தை அளிக்கிறது. கால்பந்தாட்டக்காரன், தச்சுவேலை தெரிந்தவன், அப்பட்டமான உண்மையை எல்லா சூழல்களிலும் உரைப்பவன் என பல பரிணாமங்கள் இருப்பினும், முதல் பகுதியின் ஜேஜேவைப் பற்றிய வர்ணிப்பிலிருந்து இரண்டாம் பகுதியில் ஜேஜேவின் நேரடியான எழுத்திற்குத் தாவும் போது, வர்ணிப்பு நிஜத்தின் நிழலாக இல்லாமல் நிஜத்தின் மிகைப்படுத்தலாக சுருங்கி ஏமாற்றுகிறது.
இக்குறைகள் இருப்பினும், சரிசமமாக இல்லாவிட்டாலும், ஜேஜே தமிழ் புதினங்களில் முக்கியமான முயற்சிகளில் ஒன்று. தொடர்கதைகளில் தேங்கிக் கிடந்த நம் இலக்கியம் அடைந்த முக்கியமான முன்னேற்றங்களில் முதன்மையானது ஜேஜே. அப்போதுள்ள தமிழ் இலக்கியத்தின் நேர்மையான விமர்சனம், இலக்கிய கோஷ்டி மோதல்களைப் பற்றிய நக்கல், தீவிரமான தத்துவ விசாரங்கள், பொதுவான கதைகளிலிருந்து விலகி, புதுமையாக ஒரு எழுத்தாளனின் வாழ்வு மூலம் நம் நாட்டின் அறிவுச்சூழலை ஆராயும் தைரியமான கதைக்கரு− குறைகளை மீறி ரசிக்க இந்நூல் கொடுக்கும் காரணங்கள் பல.
...more
Pretense - This is one of the themes that recur at many places in the book. Balu talk about his childhood with his sister where they pretended a wooden doll to be a baby and took care of it. He also talks about pretending
'JJ-Sila kuripugal' starts as a tamil writer's obsession with a fictitious malayalam writer 'J.J'. But soon the reader will realise that the book is not about JJ at all. JJ is a tool that the author uses to explore a wide range of philosophical themes, emotions and experiences.Pretense - This is one of the themes that recur at many places in the book. Balu talk about his childhood with his sister where they pretended a wooden doll to be a baby and took care of it. He also talks about pretending to hear his father's encounter with JJ as if it were the first time while his father pretended to tell as if it were the first time Balu hearing it. Pretense is powerful. It lets you put a curtain on the truth. Have we not pretended to get angry with our loved ones, only to seek more love and affection? Have we not pretended pain when a child hits us to induce empathy in it? Truth can be boring and sometimes painful. Take JJ for example, he had a spy glass to explore everything around him. Be it his mother or his lover, he scrutinized everything seeking truth in it. It only brought him misery. JJ was aware of it. He says 'what is the point of truth if you have lost everything in life?' in his diary. Yet he refuses to change his mind. This stark contrast between Balu and JJ is striking. May be Balu is pretending to be obsessed with JJ without even realising it! But that is not the point. Truth is nothing. What you believe to be truth is everything!
The spectrum of emotions that the book unleashes upon you can not be articulated by words. Still, I want to try and put it into words. One of the emotions that the author explores through JJ is the restlessness of a troubled mind. The inability and helplessness to cope with the randomness and uncertainty of life can make an atheist cower before god. Again, JJ is too adamant to do so. He doesn't want answers and hence he rejects the two possibilities that there is or isn't a god! Believing or rejecting god would mean that he has reached a conclusion and JJ knows very well that the conclusion does not make any sense if you try to build reasoning and arguments upon it. So JJ wants to believe in two other posibilities: 1. There might be god. 2. There might not be god. This lets him conveniently avoid reaching a conclusion and keep looking forever. Even this did not let JJ make peace. He fails constantly in his quest for trying to grab onto something in life. He sees only a dark future ahead. I should remind you that he feels all these while he has a loving wife and a beautiful child. :(
While these emotions make you rage within yourself, there is a certain calming tone in the narrative. The author describes the sunrise as the blood that oozes out of your finger nails. JJ is surrounded by people who really care about him-Aravindaksha Menon, for example. How many people do we have in life who cares about our philosophical struggles and how they might affect our personal life?
This mixture of emotions is sprinkled throughout the book. In the end, it leaves you with a raging calmness and you start searching why.
...more
This book has been with me for many years now, i have tried reading two times before but couldn't complete it, at one point i even felt it's not for me... But when I happen to read it now, I felt its greatness and insights... now I feel I should read it once in a while on the years to come... Of the few books I read this will be special...
*Not a review but my kuripugal*This book has been with me for many years now, i have tried reading two times before but couldn't complete it, at one point i even felt it's not for me... But when I happen to read it now, I felt its greatness and insights... now I feel I should read it once in a while on the years to come... Of the few books I read this will be special...
...more
**************************************
1981இல் முதல் பதிப்பு கண்ட புனைவு நாவல். ஜே ஜே என்ற கற்பனை எழுத்தாளனை உருவகித்து, அவனைப் பற்றிய குறிப்புகளாக பாலு என்பவரின் பார்வையில் எழுதப்பட்ட புனைவு நாவல்.
கேரளத்தில் இப்படி ஓரு எழுத்தாளர் உண்மையில் வாழ்ந்து முடித்திருப்பானோ என என்னும் அளவுக்கு தத்ரூபமாக புனையப்பட்ட வாழ்க்கைக் குறிப்புகளாக எழுதப்பட்டுள்ளது.
எழுத்தாளனின் வறுமை, சுயமரியாதை, அறச்சீற்றம், போன்ற அவனது நிலையினையும், அதனை தத்துவார்த்தங்களால் வகைப்படுத்தியு
"ஜேஜே சில குறிப்புகள்" - சுந்தர ராமசாமி**************************************
1981இல் முதல் பதிப்பு கண்ட புனைவு நாவல். ஜே ஜே என்ற கற்பனை எழுத்தாளனை உருவகித்து, அவனைப் பற்றிய குறிப்புகளாக பாலு என்பவரின் பார்வையில் எழுதப்பட்ட புனைவு நாவல்.
கேரளத்தில் இப்படி ஓரு எழுத்தாளர் உண்மையில் வாழ்ந்து முடித்திருப்பானோ என என்னும் அளவுக்கு தத்ரூபமாக புனையப்பட்ட வாழ்க்கைக் குறிப்புகளாக எழுதப்பட்டுள்ளது.
எழுத்தாளனின் வறுமை, சுயமரியாதை, அறச்சீற்றம், போன்ற அவனது நிலையினையும், அதனை தத்துவார்த்தங்களால் வகைப்படுத்தியும் எழுதியிருக்கிறார், திரு சுந்தர ராமசாமி. ஓவியர் பாஸ்கரன் என்பவரின் ஓவியங்களும் ஆங்காங்கே பதிக்கப்பட்டுள்ளது.
அந்த காலத்தில் புதுவிதமான இலக்கிய நடைக்கு வழி கோலிட்ட புதினம். இந்நாவலில் ஆழமான கருத்துக்களும் சித்தாந்தங்களும் விளக்கப்பட்டிருப்பதால், சற்றே ஆசுவாசம் ஏற்படுத்தக்கூடியதாக இருக்கிறது நமக்கு. ஆனால், எழுத்தாளர்களின் பார்வையில் இந்நாவல் சுவாரசியமானதாகவும், நல்லதொரு பாதிப்பை ஏற்படுத்தக்கூடிய படைப்பாகவும் இருக்கலாம்.
இப்போது இல்லை என்றாலும் சில காலம் கழித்து படித்தால் ஓரளவிற்கு புரியலாம் நமக்கு. ஆனால் ஒன்று, அக்கால எழுத்தாளர்கள் பட்ட கஷ்டங்களை பட்டவர்த்தனமாக சொல்கிறது இப்புத்தகம்.
புத்தகத்திலிருந்து....
"மிகத் தெளிவான சந்தோஷம், ஓய்வு நிலையில் பெறக்கூடியது. கடல், அருவி, பள்ளத்தாக்குகள் இவை தரும் அந்த சந்தோஷம்"
"ஒவ்வொன்றையுமே நன்றாகப் பார்க்க, அது-அதற்கான இடைவெளிகள் வேண்டும். சில சமயம் காலத்தின் இடைவெளி., சில சமயம் தூரத்தின் இடைவெளி."
"ஆழ்ந்த வாசிப்பில் ஈடுபடுகிறவர்கள் தலை நிமிர்ந்து பார்க்கும் போது அவன் காட்சிக்கு புலனாக வேண்டியது மரங்களும் செடி கொடிகளும்"
"விளையாட்டுகளில் தோல்வி என்பது தோல்வியும் அல்ல; வெற்றி என்பது வெற்றியும் அல்ல;
விளையாட்டே ஒரு வெற்றி. தீவிரமாக, ஆத்மார்த்தமாக தன்னை மறந்து விளையாட வேண்டும். இவர்களுக்கு, உயர் நீதிமன்றங்களில் நடக்கும் வாழ்க்கை போலத்தான் விளையாட்டுகளும். ஒரு போட்டியில் தோற்று விட்டால், பாதர் கண்டபடி திட்டுகிறார். நான் சரியாக ஆடவில்லை என்கிறார். நேற்று அவர் சொன்னதில் உண்மை உண்டு. தோற்க நேற்று நான் ஆசைப்பட்டேன். இவர்கள் கொண்டாடும் வெற்றிமீது நான் வெறுப்படைகிறேன்"
"எனக்கு என்ன வேண்டும்? ஒருநாள் உணவுக்கு ஒரு பணம். மேனன் எப்போதும் அவருக்கு துணி எடுக்கும்போது எனக்கும் சேர்த்து எடுத்து விடுகிறார். எளிய சந்தோஷமான சூழ்நிலை வேண்டும். காலில்லாத ஒரு நார் கட்டில். ஒரு தலையணை. நீச்சலடித்து குளிக்க நதி. இருபதாம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு நூல்நிலையம். ஆத்மார்த்தமான ஒன்றிரண்டு நண்பர்கள். கூராக எழுதும் ஒரு பேனா. இதற்குமேல் வருடத்திற்கு 1000 மைல் மூன்றாம் வகுப்பு ரயில் பெட்டியில் சுற்ற முடிந்தால், அது கடவுள் தந்த விசேஷ போனஸ்"
"சகல துன்பங்களையும் தன்னுடையதாக பார்ப்பது; தனது துன்பங்களை தன்னுடையவையாக அல்லாமற் பார்ப்பது. இவ்வளவுதான் விஷயம். சகல மேன்மைகளும் இதிலிருந்துதான் கொப்பளிக்கின்றன"
...more
The first thing that struck me was how interestingly this novel was structured. We are introduced to the character J.J. through the recollections of the writer and how J.J's writings impacted h
Being touted as one of the modern classics of Tamil literature, I had some expectations for this book. I had been warned that it might not be great, but the promise of the first few pages made me set my doubts aside. Of course, it didn't live up to this promise and I eventually ended up being disappointed.The first thing that struck me was how interestingly this novel was structured. We are introduced to the character J.J. through the recollections of the writer and how J.J's writings impacted him. It soon follows the writer as he finds more things about J.J. through various people who knew him. Through this all, Sundara Ramasamy puts forth his own discourse about the times this was set in and discusses the eternal question - the meaning of life. It was a new way of structuring the writing and lived up to the idea of being post-modern.
In the second part, we leave this roundabout way and we get the direct diary entries of J.J. himself. I found the second part more palatable mainly because the philosophy was broken down into tiny nugget sized entries making it easier to read. The first part, although it began well, soon devolved into too many anecdotes and digressions through which the main idea seemed lost. I remember in particular this chapter where J.J. has an argument with another writer, but at the same time we also learn of a failed love affair and of his feelings towards charity. There are some thoughts of his professor who is ostensibly recollecting all this to the writer also thrown in for good measure. It just felt like too much and would have worked better if it had been spread more.
And the character of J.J. doesn't come across as being someone particularly likeable. It felt a little irritating to see him being so celebrated continuously and not be called out for some of his transgressions. I could see how this book was reflective of and perhaps shaped some of the cishet men of those times. I think the persona of J.J. was seen as goals for any artist or thinker. His character is glorified enough for it to have an impact.
Overall though, this is an interesting book worth a read.
...more
It destroys all the formats of novel writing. Part one is like prologue for the part 2. As per the novel, the narrator Balu, a tamil writer, wanted to translate the diary notes, of a modernist Malayalam writer Joseph Joice (JJ),he was able to procure. Whole first part is about how Balu knows about JJ and who are all he met fo
This book JJ sila Kurippugal (JJ, Some Jottings), is one of most celebrated novels in Tamil literature. From what I know, this is the first ever post-modernist tamil novel.It destroys all the formats of novel writing. Part one is like prologue for the part 2. As per the novel, the narrator Balu, a tamil writer, wanted to translate the diary notes, of a modernist Malayalam writer Joseph Joice (JJ),he was able to procure. Whole first part is about how Balu knows about JJ and who are all he met for writing the book about him. The second part is the translation of Diary Notes of JJ.
While reading the book, you would never think it's a fiction. It is so real that many still arguing the narrator Balu is none but the author,Sundara Ramasami, himself, and the JJ is actually the famous malayalam writer, CJ Thomas. I am not sure how much of it is true.
But one thing is sure, this book definitely destroys all the things you would think of a novel and makes you wonder whether a novel can be written like this also. A great work. Now I could realise why Sandara ramasami is considered as a master of modern tamil writings and why this book is being referred as a milestone in changing the style of tamil writing in many ways.
...more
If someone is looking for a conventional story, they will be disappointed. But if you're are game to read an explosion of thoughts, this is great
Sample- மன மாற்றம் நிகழாத தலைமை, நேற்றய சரித்திரக் கொடுமைகளை அம்பலப்படுத்தி, அதன் மூலமே நற்பெயர் பெற்று அதே கொடுமையை இன்று செய்து , பதவியை உறிஞ்ஞிக்கொண்டு கிடக்கும்
It is relevant and contemporary
A very good conversation between the left and right writers...
சுந்தர ராமசாமி
காலச்சுவடு பதிப்பகம்
ஜே.ஜே பயணம் கொள்ளும் இலையினைப் போல நிறைய ததத்துவங்கள், இதனிலுள்ள முரண்பாடுகள் என சாகும் தருவாய் வரை நிறைய பேசிக் கொண்டே வருகிறான். ஜே.ஜேயும், ஆல்பர்ட் காம்யூவும் மிக நெருக்கமான ஒரு உறவில் இருந்திருப்பார்கள் எனத் தோன்றுகிறது. உறவு என்று வரும் போது வார்த்தைகளினால் ஏற்படுகின்ற ஸ்பரிசம் பின்னாளில் ஆல்பர்ட் காம்யூவின் எழுத்துக்களை விட்டு நீங்க முடியாத ஒரு தன்மையை ஜே.ஜே அதீதமாய் உணர்ந்து என்னையும் ஒரு வழி ஆக்கிவிட்டான்.
நல்ல வேளை என்னால் ஜே.ஜேவின்
ஜே.ஜே: சில குறிப்புகள்சுந்தர ராமசாமி
காலச்சுவடு பதிப்பகம்
ஜே.ஜே பயணம் கொள்ளும் இலையினைப் போல நிறைய ததத்துவங்கள், இதனிலுள்ள முரண்பாடுகள் என சாகும் தருவாய் வரை நிறைய பேசிக் கொண்டே வருகிறான். ஜே.ஜேயும், ஆல்பர்ட் காம்யூவும் மிக நெருக்கமான ஒரு உறவில் இருந்திருப்பார்கள் எனத் தோன்றுகிறது. உறவு என்று வரும் போது வார்த்தைகளினால் ஏற்படுகின்ற ஸ்பரிசம் பின்னாளில் ஆல்பர்ட் காம்யூவின் எழுத்துக்களை விட்டு நீங்க முடியாத ஒரு தன்மையை ஜே.ஜே அதீதமாய் உணர்ந்து என்னையும் ஒரு வழி ஆக்கிவிட்டான்.
நல்ல வேளை என்னால் ஜே.ஜேவின் கதைகளை படிக்கமுடியவில்லை மாறாய் ஜே.ஜேயைப் பற்றி பிறர் கூறிவது, இவன் எழுதி வைத்த நாட்குறிப்பு என தான் படிக்க முடிந்தது. இதை ஒரு வகையில் துளியளவு நன்மையென கருத முற்பட்டாலும், கடலளவு மனதில் எதிர்பார்ப்பினை தூண்டிவிட்டது; ஜே.ஜேவின் கதைகளை நோக்கி. இதனை உணர்ச்சிமுனைப்பில் படித்து வந்தால் மனம் ஒரு வித பித்த நிலையை அடையும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.
ஏனெனில், ஆல்பர்ட் காம்யூவின்
' அந்நியன் ' நாவல் கொடுத்த பாதிப்பு பல வருடங்கள் கடந்தும் இன்னும் என்னைவிட்டு நீங்காது இருக்கிறது. அந்நியன் படித்த ஒவ்வொருவரும் உணர்வது, " இந்த புவி நிறைய மனிதர்களை சுமந்து கொண்டு தினந்தினம் சுழல்கிறது. அதில், நம்மை போல அந்நியன் இருக்கின்றானா, இல்லை அந்தியமாக உணரப்படுவது மனிதர்கள் கொண்டுள்ள தருக்க நிலைக்கு எதிரானவையா? என பல கேள்விகளோடு தான் அலைந்து திரிய வேண்டி வரும். இந்த ஜே.ஜேவை, அந்த மெர்சால்ட் உடன் ஒப்பிட முடியாது.
மெர்சால்ட், தன் நிலையை நன்கு உணர்ந்தவன, இதனால் தான் மரணம் நெருங்கும் தருவாயிலும் சாதாரண மனநிலையில் கடந்து இன்னும் நம்மை ஆட்டிபடைக்கிறான்.
ஜே.ஜே, ஒரு ஓவியன், ஒரு எழுத்தாளன், ஒரு வகையில் ஆளுமையும் கூட, இளமை பருவத்திலே குழப்ப நிலையை நோக்கி கேள்விகளாய் எழுப்பி, எழுப்பி ஒரு சர்ரியல் ஓவியமாக நடமாடுகிறான்.
ஜே.ஜேவை, ஒரு சர்ரியல் ஓவியமாக கருதலாம் என்னு நான் சொல்ல காரணம்; இவன் காரணங்களால் ஆனவனல்ல, கேள்விகளால் ஆனவன். இவனை ஓவியங்களில் இருந்து எழுத்தை நோக்கி பயணம் புரிய வைத்த பேராசிரியர்க்கே இவனை பற்றி கவலைகள் தான் நிரம்பி வழிந்த வண்ணம் இருக்கிறது. ஆக, எனக்கும் கூட, சில கவலைகள் உள்ளன்.
" காலத்தின் கதியில் மிக மோசமான கட்டத்தில் வந்து சேர்ந்திருக்கிறேன். இயந்திரங்களால் பிழியப்பட்டு, கனவுகள் வெளியே வழிந்து போனதில் இறுகிப்போன சக்கை மனங்கள். என்னால் இவர்களுடன் உறவாட முடியாது. கொஞ்சம் கனவுகள்; கொஞ்சம் அசட்டுத்தனம்; ஏதோ கொஞ்சம் புத்தி. இப்படி இருந்தால் தான் என்னால் சமாளித்துக்கொண்டு போக முடியும். வயிற்றில் அடித்தால் மனிதன் பொறுத்துக் கொள்வான். ஆனால் அவன் கனவுகளைத் தட்டிப் பறிக்க ஒரு நாளும் விடமாட்டான். "
ஜே.ஜேயினை சமகால எழுத்தாளர்களில் ஒருவனாக நினைத்து என் மனம் பிதற்றுகிறது.
ஜே.ஜேவை பொறுத்த வரையில் ஒரு தத்துவத்தை அடிப்படையாக வைத்து இயங்கும் மனிதன், கொஞ்சம் பெயர் வாங்கிய மனிதன், அவன் தான் அரசியல்வாதி மற்றும் பலர் ஏமாற்றியும், ஏமாற்றப்பட்டும் கிடப்பதை நினைத்து வருத்தம் கலந்த சினத்தினை வெளிப்படுத்துகிறான். ஜே.ஜேவுக்கு என இருக்கும் கொள்கை, சித்தாந்தம் பற்றி பேச நினைத்தால், " மறுபக்கம் பார்க்காது ஒன்றைப் பார்ப்பதால் கிடைக்கும் தெளிவு எனக்கு வேண்டாம். இரண்டையும், இருபதையும், முடிந்தால் அவற்றுக்கு மேற்பட்ட பக்கங்களையும் பார்த்துக் குழம்பி, அவஸ்தைப்பட்டு, அழிந்துப் போக பிறந்தவன் நான் " எனக் கூறி நம் வாயை அடைத்து விடுவான்.
இது தமிழில் பின்நவீனத்துவ யுத்தியில் எழுதப்பட்ட நாவல் என்று இதனை வாசிக்கும் முன் பலர் என்னிடம் கூறியிருந்தார்கள். ஒரு வகையில் இதனை பின்நவீனத்துவ வரிசையில் சேர்க்கலாம். கதையின் ஓட்டம், கதையே இன்றி வயலில் பாய்ச்சப்பட்ட தண்ணீர் எழுப்பப்பட்ட மணல்கட்டிகளை இடித்து உடைத்து நினைத்த போக்கில் நின்று நிதானமாயும், சற்று வேகமாகவும் போய்க் கொண்டிருக்கிறது. கதையே புலப்பபடவில்லை என்பதால் மட்டும் இது ஒரு பின்நவீனத்துவத்தில் சேர்ந்துவிடாது மற்றும் இது ஒரு குறையும் இல்லை்.
உதாரணத்திற்கு, Synecdoche, New York என்னும் ஆங்கில படத்தினை கண்டிப்பான முறையில் பின்நவீனத்துவ வரிசையில் சேர்க்கலாம். இதிலும், ஒரு நாடகாசிரியரின் வாழ்க்கையை நிஜம், புனைவு, கனவு என நிறைய அம்சங்களுடன் பின்னி பிணைந்து ஒன்றாக சிறப்பான முறையில் எடுக்கப்பட்டிருக்கும்.
ஜே.ஜே வேறுபடுவது, இவனைப் பற்றி இவன் பேசுவதை விட, மற்றவர்கள் இவனைப் பற்றி நிறைய சிந்தனைகளை ஆக்கப்பூர்வமாக முன்வைக்கிறார்கள். இதுவெல்லாம், பல விதங்களில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது.
இப்புத்தகத்தை முதன் முதலில் வாசிக்க தொடங்கிய போதே நான் இதனால் ஈர்க்கப்பட்டேன். ஒரு எழுத்தாளனை நேசிக்கும், விமர்சிக்கும், அளவு கடந்து ஸ்பரிசத்தோடு பார்க்கும் ஒரு ரசிகனை, ரசிகனின் ரசனையை இதில் நன்கு உணர முடிகிறது. பாலு என்கிற ரசிகன், தீவிர வாசகன்; ஜே.ஜேவிற்கும் தனக்குமான உறவை பத்து வயதில் இருந்து சொல்ல ஆரம்பிக்கிறான். ஜே.ஜேயின் கடைசி தருணங்களில் அவனுக்கு ஏற்படும் மனக்கசப்புகள், மனப்போராட்டங்களை படிக்கும் போது ஆழ்மனது எனக்குள்ளும் பதறி துடிக்கிறது.
ஏனெனில், நானும் ஒரு எழுத்தாளனை அளவு கடந்து நேசிப்பவன் தானே. இன்னும் சொல்லாப்போனால், Oscar Wilde, Albert Camus, Dostoyevsky, பிரபஞ்சன் அவர்களின் கதைகளில் உலாவும் ஒரு பாத்திரமாக நான் இருக்க வேண்டும் என நினைத்ததுண்டு.
ஜே.ஜே வளர்ந்த விதத்தில் எளியவனே, சொல்லால், கேள்விகளால், தத்துவங்களை உடைத்து பேசுவதில் நம்மை ஒரு வழி ஆக்கிவடுவான்.
#சிவசங்கரன்
...more ஜே.ஜே.சிலகுறிப்புகள் இதுவரை நம்பி வந்த கதை மரபிலிருந்து விலகி புதுமையான அனுபவம் தருகிறது.புதிய பின்புலமுள்ள படைப்புகள் வாசிக்க உந்தும் சக்தியாக இருந்து வருகிறது.புதிய கருத்துக்கள் அனுமானங்களை இருந்து உருவாக்கிக் கொள்ளலாம். கற்பனை கதையாக வளராமல் சுயமான கருத்துகள் உருவாக்கிக் கொண்டு விரிவடையும் நாவல்.வாசிப்பு கணல் உழன்று சொல்லும் வாசிப்பு. வாழ்க்கையுடன் கருத்தை ஆய்வு செய்கிறது இதுவே இந்த நாவலின் நோக்கமாக உள்ளது வாசிப்பின் மனத்தடையை விலக்குகிறது .
"என் வாழ்கையில் எனக்கு எப்பொதுமே திட்டம் என்று ஒன்று இருந்ததேயில்லை. சொந்த வாழ்வில் நாளை பற்றி நான் யோசித்ததே இல்லை.ஆற்றில் விழுந்து விட்ட ஒரு கட்டை சுழிபுகளில் சுழன்று , சம வெளிகளில் ஓடி ஏற்ற இறக்கங்களில் தத்தளிகின்றது என் போக்கை எப்போதும் இப்படித்தான் நினைத்து பார்கிறேன்".
"இவர்கள் கொண்டாடும் வெற்றி மீது நான் வெறுபடைகிறேன்"
"இவர்கள் சொந்தம் பாராட்டிகொள்வது அனைத்தையும் நான் மறுக்கிறேன்"
அருமையான புத்தகம்.கீழே புத்தகத்திலிருந்து சில குறிப்புக்கள்."என் வாழ்கையில் எனக்கு எப்பொதுமே திட்டம் என்று ஒன்று இருந்ததேயில்லை. சொந்த வாழ்வில் நாளை பற்றி நான் யோசித்ததே இல்லை.ஆற்றில் விழுந்து விட்ட ஒரு கட்டை சுழிபுகளில் சுழன்று , சம வெளிகளில் ஓடி ஏற்ற இறக்கங்களில் தத்தளிகின்றது என் போக்கை எப்போதும் இப்படித்தான் நினைத்து பார்கிறேன்".
"இவர்கள் கொண்டாடும் வெற்றி மீது நான் வெறுபடைகிறேன்"
"இவர்கள் சொந்தம் பாராட்டிகொள்வது அனைத்தையும் நான் மறுக்கிறேன்"
...more
இந்த நாவலில் மூன்று பகுதிகளாக கதையை நகர்த்துகிறார். முதலில் பாலு (சுரா), தான் பார்த்து, படித்து உணர்ந்த ஜே. ஜே. பற்றிய கருத்துக்களையும், பின்பு ஜே. ஜே வுடன் பழகிய நண்பர்கள் ஜே. ஜே-வைப் பார்த்த பார்வைகளாகவும், இறுதியாக ஜே. ஜே -வின் நாட்குறிப்புகளின் வழியாகவும் கதையை, வாழ்வைப்பற்றிய பகுப்பாய்வை புதிய வடிவில் நகர்த்தியுள்ளார்.
இந்த நாவலில் முத்தாய்ப்பாக இருக்கும் பகுதி யதார்த்த இலக்கியத்தை அறிமுகப்படுத்தி எழுதிவரும் முல்லைக்கல் நாயருக்கும், தத்துவப் பார்வையும், எதையும் கேள்விக்கு உட்படுத்தும் மனோபாவமும் கொண்ட ஜே. ஜே. க்கும், இவர்களின் ஆரம்பகால வழிகாட்டியான அரவிந்தாட்ச மேனனுக்கும் இடையே நடந்த விவாதம்/உரையாடல். இருவரது பார்வை, கோட்பாடுகளிலும் குறைகள் இருப்பினும், இலக்கியத்திற்கும் சமூகத்திற்குமான அவர்களது பங்களிப்பு பெரியதும் மதிக்கத்தக்கதாக அரவிந்தாட்ச மேனனின் மூலமாக விளக்குகிறார். எழுத்தாளர்கள் கருத்தியல் ரீதியாக பல்வேறு குழுக்களாக இருக்கும் சூழலில் அவர்களை அரவணைத்து வழிகாட்ட அரவிந்தாட்ச மேனன் போன்ற நடுநிலையாளர்கள் தேவையை உணர்த்துவதாக உணர்கிறேன். நல்ல இலக்கியம் எவ்வாறு இருக்க வேண்டும் என்பதையும் இலக்கியவாதிகள் எவற்றையெல்லாம் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும் என்பதை இந்நாவலில் இலக்கணப்படுத்தியுள்ளார்.
இந்நாவலில் சுரா கத்திமேல் நடக்கும் பரிச்சர்த்த முறையில் எழுதியதாகப்படுகிறது. ஜே. ஜே மற்றும் அவனது பார்வையை மட்டும் எழுதினால் அது ஒரு கட்டுரையாகவோ அல்லது சி.ஜே. தாமஸின் வரலாறாகவோ அமைந்துவிடும். ஆனால் நாவலுக்கான கற்பனை மிகும்பொழுது ஜே. ஜே வின் கருத்தியல் நீர்த்துப்போய்விடும். இவை இரண்டும் இல்லாமல் இந்நாவலை சரிவிகிதத்தில் கொண்டுசென்றதாக கருதுகிறேன்.
1981 இல் எழுதப்பட்ட இந்த நாவல் அன்றும், இன்றும் காலத்தை விஞ்சி நாவல் எழுதப்பட்ட வடிவத்திலும் தேர்ந்த இலக்கியவாதி/தனிமனிதன் வாழ்வைப் பார்க்கும் கருத்தியலிலும் தனித்து விளங்குகிறது. பல முறை படித்து முழுவதும் அனுபவித்து உணரவேண்டிய நாவல் இது.
The way of writing transcends the normal novelistic style.
You will wander around the microscopic to macroscopic world thinking by author's writing and perspective! Different perspective of the life!!!
The way of writing transcends the normal novelistic style.
You will wander around the microscopic to macroscopic world thinking by author's writing and perspective! ...more
Meant for patient readers. The world stalls, progresses, regresses, all because of unrelenting egocentric propositions. Here's another relentless questioning memoir
Dissection of human emotionsMeant for patient readers. The world stalls, progresses, regresses, all because of unrelenting egocentric propositions. Here's another relentless questioning memoir
...more
The author has written a memoir of a person JJ who passed away in 1960. The incidents that have been portrayed are real. The only thing that I find it hard to follow is this person JJ is a fictional character. The writing are from his real expe This is my second book after the story of a tamarind tree. I am awed by his writing (of course I am not the only one, not the first and not the last). This book was a must-read recommendation from a couple of my friends who I respect in the reading circle.
The author has written a memoir of a person JJ who passed away in 1960. The incidents that have been portrayed are real. The only thing that I find it hard to follow is this person JJ is a fictional character. The writing are from his real experiences. Sundara Ramasamy has brought this character to life from his living. The beauty is to have a third-person (narration) view on the character so that there is no limits to what is being said. The perception of what the author intends about JJ's sorrow, JJ's happiness, JJ's irritation, JJ's worry are put forth in front of the reader. I see Sundara Ramasamy has extended his lives through the character of JJ.
This book definitely leaves a good impression of his writing.
...more
This was a very difficult book, to comprehend and to get the idea.
This novel takes the form of Brief Notes of a writer's remembrance of another writer JJ.
Jeethu Joseph aka JJ is a fictional author, dramatist and amateur artist, but Sundara ramaswamy takes so much efforts by making him a character of flesh and bones.
This novel contains precious gems of passages, and the end part which is described as the translation of JJ's diary shine
After reading rave reviews about this novel, I gave it a try.This was a very difficult book, to comprehend and to get the idea.
This novel takes the form of Brief Notes of a writer's remembrance of another writer JJ.
Jeethu Joseph aka JJ is a fictional author, dramatist and amateur artist, but Sundara ramaswamy takes so much efforts by making him a character of flesh and bones.
This novel contains precious gems of passages, and the end part which is described as the translation of JJ's diary shines the best.
Very different attempt. Makes a dent in Tamil literary Circle.
...more Ramaswamy was born on 30 May 1931, in Thazhuviya MahadevarKovil,[1] a village in Nagercoil). At 20, he began his literary career, translating Thakazhi Sivasankara Pillai's Malayalam novel, Thottiyude Makan into Tamil and writing his first short story, "Muthalum Mudivum", which he published in Pudimaipithan Ninaivu Malar.
...more
Related Articles
ஒவ்வொரு மொழி இலக்கியத்தையும், அம்மொழி பேசும் மக்களின் கலாச்சாரத்தையும், அடுத்த மொழிகளில் அறிமுகப்படுத்தும் நோக்கத்திற்கு மட்டுமே தன்னை அர்ப்பணித்துக்கொள்ளும் தனித்தனிப் பத்திரிகைகள் இந்திய மொழிகள் அனைத்திலும் துவக்கப்பட வேண்டும் என இரண்டு பத்தாண்டுகளாக நான் நண்பர்களிடம் சொல்லிவருகிறேன்."
Welcome back. Just a moment while we sign you in to your Goodreads account.
Posted by: jaeschnadere0194269.blogspot.com
Source: https://www.goodreads.com/book/show/5637432
